Woda powoduje dolegliwości gastryczne

Dolegliwości gastryczne wskazują na skażenie mikrobiologiczne wody.
Zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem dotyczącym jakości wody do picia sprawdza się obecność bakterii Escherichia coli oraz Enterokoków.
E. coli to pałeczki okrężnicy, bakterie występujące stale w jelicie grubym człowieka, ptaków i zwierząt domowych oraz wielu dzikich zwierząt. Należą do bakterii kałowych ponieważ znajdują się w dużych ilościach w odchodach ludzkich i zwierzęcych. Nie są uważane za typowo chorobotwórcze, chociaż wiele szczepów wywołuje choroby po przedostaniu się do układu pokarmowego człowieka.
Generalnie są to organizmy wskaźnikowe, sama ich obecność w wodzie nie zawsze zagraża jej użytkownikom, choć patogenne E. Coli (np. E. coli ETEC) wywołują silne biegunki. Zazwyczaj ich obecność w wodzie pokazuje jedynie, że wydarzyło się coś, co spowodowało, że bakterie chorobotwórcze mogły trafić do wody. Dlatego takiej wody nie należy pić, jeśli stwierdzi się obecność tych organizmów w wodzie, choćby w wodzie wodociągowej, dopływ wody do mieszkań zamyka się, a sieć wodociągowa jest intensywnie płukana.
Równocześnie z obecnością Escherichia coli często bada się występowanie bakterii grupy coli. E. coli to wskaźnik skażenia kałowego, natomiast bakterie grupy coli traktuje się jako wskaźnik problemów eksploatacyjnych wodociągów, nieskutecznej dezynfekcji, zatem w mniejszym stopniu dotyczy wody z własnego ujęcia.
Enterokoki, czyli paciorkowce kałowe to te, które zwykle występują w odchodach ludzi i zwierząt. I obecność bada się, ponieważ rzadko rozmnażają się w zanieczyszczonych wodach, a są bardziej wytrzymałe niż wspomniane wcześniej Escherichia coli lub bakterie grupy coli.
Paciorkowce po dostaniu się do przewodu pokarmowego człowieka powodują objawy chorobowe, charakterystyczne dla zatrucia pokarmowego.

Rozwiązanie problemu

Zarówno korzystając z wody wodociągowej, jak i z własnego ujęcia warto zapewnić czystość mikrobiologiczną wody.
Szczególnie poleca się dezynfekcję z wykorzystaniem lamp UV. Podczas dezynfekcji promieniami UV nie wprowadza się do wody żadnych związków chemicznych, czyli nie spowoduje się problemu z nieprzyjemnym smakiem i zapachem wody. Warunkiem skutecznej dezynfekcji, jest usunięcie z wody zawiesin – mętna woda nie może być w ten sposób dezynfekowana. Dodatkowo producenci lamp UV zwracają uwagę, aby chronić rurę osłonową przed osadami, w tym celu woda powinna być odżelaziona i odmanganiona.
Lampy bakteriobójcze należy stosować, kiedy w wodzie wykryto mikroorganizmy oraz w celach profilaktycznych, jako sanitarne zabezpieczenie wody.